Do ti duhet të çohet. Nuk bëhet ndryshe.
I duhet të forcohet, të trashet se vetëm kështu mund ta bëjë punën e tij. Dhe pastja i duhet të hapi zjarr brenda shënjestrës së femrës.
Zoti bëri botën, pra natyrën, lumenjë, gjire, detra, pyje , male, ishuj, të gjitha ai i krijoi. I bëri që ti gëzojë njerëzia. Si mund të bëhen dykëmbëshit kur ata nuk e bëjnë, më thoni si, nëse mashkulli nuk kalëron mbi femrën? Po, kjo gjë nuk bëhet pa atë mikun, mbi të gjitha nëse nuk është ai miku.
Ai miku nuk është dorë ta ngresh sa herë të duash, as këmbë e sy ti japësh urdhra sa herë të duash. Nuk është protezë ta porosisësh sipas përmasave.
Pse Zoti e bëri atë mikun? Pse feja u përpoq të krijonte mite të gënjeshtërta rreth seksit duke e dënuar atë? Ua them unë pse. E bëri që sa herë femra të fantazojë të tkurret, të laget, të ndizet. Do të mundej që Hijësia e Tij të kishte gjetur një formë tjetër si të bëheshin fëmijët pa u kalëruar femra nga mashkulli?
Për shembull sperma të dalë nga gishti i pafajshëm apo nga hunda. Zoti mund të kishte gjetur diçka tjetër jo këtë që po ndodh që nga koha e Adamit dhe Evës. Por, prova e parë është që Zoti krijoi Evën me një vrimë dhe Adamin me një tub dhe e vendos pikërisht në atë vend ku ka gërmuar e shënjestruar femrën.
/Boom.al/
