Nëse sakrifikoni një orë gjumë me idenë se mund ta zëvendësoni të nesërmen, shkenca ka provuar se e keni gabim.
Nëse sakrifikoni një orë gjumë me idenë se mund ta zëvendësoni të nesërmen, shkenca ka provuar se e keni gabim. Çdo orë gjumi më pak ose më shumë, do t’ju shtonte 200 kalori. Studiuesit argumentojnë se më e rëndësishmja ndër zakonet e gjumit është të ruhet rutina
Gjumi i pamjaftueshëm mund të jetë, ndër të tjera, edhe arsyeja përse dieta juaj po dështon apo përse kilogramët e tepërt nuk po pakësohen. Fjetja një orë më pak, mund të mos jetë fundi i botës, por në fakt mund të jetë fundi i dobësimit tuaj.
Një studim i ri sugjeron se ndryshimi i rutinës së gjumit mund të shkaktojë shtim në peshë. Fjetja një orë më pak në ditë, bën që ne të hamë më shumë sesa zakonisht. Po ashtu, edhe fjetja një orë më tepër ka të njëjtin efekt.
Kërkuesit analizuan zakonet e gjumit te rreth 342 adoleshentë. Mesatarisht, ata flinin rreth shtatë orë çdo natë. Megjithatë kur orët e gjumit ndryshuan vetëm me 60 minua, ata konsumonin rreth 200 kalori më tepër në ditë. Kjo është e barasvlershme me një petull ose dy lugë akullore.
Ata gjithashtu konsumuan rreth 6 gramë më shumë yndyra, e barasvlershme me një lugë çaji gjalpë dhe 32 gramë karbohidrate më tepër, e barabartë me 100 gramë makarona.
Ndërprerja e gjumit gjithashtu u lidh me rreth 60 për qind shanse të ngrënies gjatë natës në ditët e shkollës dhe me 100 për qind shanse më të larta të ngrënies në fundjavë.
Autori i studimit Fan He tha se, “sipas të dhënave të studimit tonë, nuk ka rëndësi sesa gjatë fle, por e rëndësishme është ruajtja e zakonit nga dita në ditë”.
Një studim i mëparshëm ka treguar se adoleshentët që nuk flenë mjaftueshëm, kanë rrezik më të lartë obeziteti. Por shumica e studimeve janë bazuar në të dhënat e vetëraportuara të gjumit.
Studimi i ri është i pari që ka matur objektivisht modelin e gjumit tek adoleshentët dhe aktivitetin e tyre fizik për mbi një javë në lidhje me zakonet e të ngrënit të jetës së përditshme, në vend të kushteve laboratorike.
Adoleshentët që morën pjesë në studim kishin moshën mesatare 17 vjeç dhe mbajtën në kyç byzylykë që bënë matjet e nevojshme të aktivitetit të tyre dhe sesa gjumë flinin gjatë natës.
Më pas, pjesëmarrësit plotësuan një pyetësor për ushqimin për të parë se sa kalori, proteina, yndyra dhe karbohidrate kishin konsumuar rregullisht vitin e mëparshëm.
Studiuesit analizuan marrëdhënien midis kohëzgjatjes së gjumit nga dita në ditë dhe furnizimin me ushqim. Rezultatet u rregulluan për moshën, seksin, racën dhe indeksin e masës trupore.
Studimi tregoi se adoleshentët flinin më shumë gjatë fundjavës sesa në ditët e javës. Kërkuesit thanë se kishte një shpjegim të mundshëm për efektet e ndryshimeve të gjumit dhe ky mund të ishte se mungesa e gjumit e bënte njeriun të kishte jetë më pak aktive dhe të konsumonte më tepër ushqime.
Një mundësi tjetër është se ndryshimet në gjumë bëjnë që hormonet të zhbalancohen, duke i bërë adoleshentët të hanë më shumë.
Shkencëtarët e kanë ditur prej kohësh se hormoni leptinë vepron si një termostat oreksi. Si një nga dy ‘hormonet e urisë’ në trup, leptina punon për të pakësuar oreksin.
Kur një person ka ngrënë mjaftueshëm, qelizat e tij të yndyrës çlirojnë leptinë, e cila e heq oreksin duke udhëzuar trurin që është koha të ndalojë së ngrëni.
Por mungesa e gjumit shkakton që nivelet e leptinës të ulen, duke e sinjalizuar trurin që të hajë më shumë. Kështu rritet niveli i hormonit tjetër që shton urinë dhe na bën të ndihemi më të pangopur.
Dr. Fe tha se kohëzgjatja e gjumit kishte rëndësi nëse adoleshentët do të privoheshin ekstremisht prej tij, për shembull nëse do të flinin vetëm katër orë gjumë në ditë.
Ai tha se mund të ishte më e rëndësishme të ruhej rutina e gjumit dhe zgjimit sesa të flihej më pak një ditë dhe më shumë në tjetrën.
“Këto zbulime mund të na ndihmojnë të kuptojmë më mirë sesi krijohet obeziteti te të rinjtë”, përfundoi autori i studimit, që u publikua në takimin e vitit 2015 të Lidhjes Amerikane të Zemrës dhe Stilit të Jetesës.
A janë hormonet përgjegjëse për të ngrënin?
Në vitin 2012, Robert Lustig, një profesor i pediatrisë klinike në Universitetin e Kalifornisë, shpalosi një teori shkencore, sipas së cilës njerëzit hanë shumë. Ai argumentoi se nevoja për të mbingrënë dhe për të ndenjur kot, nuk është shenjë e dobësisë. Sipas tij, një problem hormonal na ka bërë të hamë shumë sheqer. Ai ia hodhi fajin hormonit leptinë, që është përgjegjës për pakësimin e oreksit. Profesori paralajmëroi se konsumi i madh i sheqerit mund ta “sabotonte” këtë hormon dhe ta ndalonte nga kryerja e detyrës së tij, duke na lënë të hamë më shumë dhe të shëndoshemi më tepër.

Gazeta online “InfoSot” shpall konkurs për gazetar/e

Artikull i sponzorizuar