“Ky është vetëm një terren i madh testimi, ku e gjithë bota po teston armët e tyre, f— atë, dhe duke rritur madhësinë e tyre d—-,” thotë një ushtarë rus të cilit i është përgjuar telefonat duke shtuar se “kjo është e gjitha”.
Thirrjet e përgjuara nga linjat e frontit në Ukrainë, tregojnë se një numër në rritje i ushtarëve rusë duan të largohen.
Në përgjimet audio nga linjat e frontit në Ukrainë, ushtarët rusë flasin në stenografi të 200-ave që do të thotë të vdekur, 300-të do të thotë të plagosur. Dëshira për të ikur është bërë mjaft e zakonshme saqë ata flasin edhe për të 500-at, njerëz që refuzojnë të luftojnë.
Ndërsa lufta po kalon në dimrin e saj të dytë, një numër në rritje i ushtarëve rusë duan të dalin, siç sugjerohet në regjistrimet sekrete të siguruara nga Associated Press të ushtarëve rusë që ktheheshin në shtëpi nga fushat e betejës të rajoneve Kharkiv, Luhansk dhe Donetsk në Ukrainë.
Thirrjet ofrojnë një vështrim të rrallë të luftës, siç shihej përmes syve rus një këndvështrim që rrallë hyn në mediat perëndimore, kryesisht sepse Rusia e ka bërë krim të flasësh me ndershmëri për konfliktin në Ukrainë. Ato tregojnë gjithashtu qartë se si lufta ka përparuar, nga ushtarët profesionistë që fillimisht fuqizuan pushtimin e plotë të Vladimir Putinit deri tek burrat nga të gjitha sferat e jetës, të detyruar të shërbejnë në kushte rraskapitëse.
“Nuk ka f—— ‘vdekja me vdekjen e trimit’ këtu”, i tha një ushtar vëllait të tij nga fronti në rajonin e Kharkiv të Ukrainës. “Ti thjesht vdes si një f—— krimb toke.”
Perspektiva e një valë tjetër mobilizimi vazhdon, edhe pse Moska është përpjekur të joshë njerëzit që të nënshkruajnë kontrata me ushtrinë. Drafti vjetor i rekrutimit vjeshtor i Rusisë filloi në tetor, duke tërhequr rreth 130 mijë të rinj. Megjithëse Moska thotë se rekrutët nuk do të dërgohen në Ukrainë, pas një viti shërbimi ata bëhen automatikisht rezervistë kandidatë kryesorë për mobilizim.
AP verifikoi identitetet e njerëzve në telefonatat duke folur me të afërmit dhe ushtarët, disa prej të cilëve janë ende në luftë në Ukrainë dhe duke hulumtuar materiale me burim të hapur të lidhur me numrat e telefonit të përdorur nga ushtarët.
Bisedat të marra në janar 2023, disa nga lufta më e gjatë dhe më vdekjeprurëse në Bakhmut janë redaktuar për gjatësi dhe qartësi. Emrat janë hequr për të mbrojtur ushtarët dhe të afërmit e tyre.
Zërat në këto thirrje janë të burrave që nuk ia mbathën ose nuk mundën t’i iknin mobilizimit. Disa nuk kishin para, pa arsim dhe asnjë mundësi. Të tjerët besonin në detyrën patriotike. Njëri punonte në një fabrikë të përpunimit të mishit, duke prerë kockat. Një tjetër punonte në një studio ligjore. Një i tretë, i cili punoi si çati dhe më vonë në një kompani supermarketesh, kishte një sërë borxhesh dhe kishte mospaguar pagesat e tij për shërbimet komunale, tregojnë të dhënat.
Është e vështirë të thuhet se sa përfaqësuese janë këto thirrje të ndjenjave në forcat e armatosura të Rusisë, por dëshpërimi i tyre përputhet me një rritje të rasteve ligjore kundër ushtarëve në Rusi që refuzojnë të luftojnë.
Ajo që po ndodh në Ukrainë është “thjesht gjenocid”, i tha ushtari në Kharkiv vëllait të tij. “Nëse kjo s— nuk ndalet, atëherë së shpejti ne do t’i çojmë vetë ukrainasit në Kremlin,” tha ai.
Por ka edhe zëra të tjerë burrash që mbeten të përkushtuar ndaj luftës.
“Për sa kohë që ne jemi të nevojshëm këtu, ne do të kryejmë detyrën tonë,” tha një ushtar i quajtur Artyom për AP nga Ukraina lindore në fund të majit, ku ai ishte vendosur për tetë muaj pa pushim. “Vetëm mos më bëni këto pyetje marrëzi”.
Kremlini dhe Ministria ruse e Mbrojtjes nuk iu përgjigjën kërkesave për koment.
Ushtari: Eshtrat, lotët – të gjithë ata janë njësoj, si ne.
Kur më në fund arriti të kthehej në shtëpi, ai pati një çmim të tmerrshëm, jetën e vëllait të tij.
I mbiquajtur “Profesor i çmendur” për shkak të flokëve të shprishur, ai u përfshi në ditët e para të draftit të Rusisë në shtator 2022. Ushtari tha se ishte i siguruar se nuk do të shihte luftime dhe se do të shkonte në shtëpi çdo gjashtë muaj.
Asnjëra nuk doli të ishte e vërtetë.
Pas disa javësh stërvitje, Profesori u dërgua në vijën e frontit pranë Bakhmutit si mortajës. Ai donte të dilte pothuajse menjëherë. Ai ishte i pajisur keq, të paktën në krahasim me ushtarët e Wagner-it të kamufluar mirë që enden përreth.
“Ata kanë vizion nate dhe pushkë automatike me silenciatorë të ftohtë. Unë kam një automatik të vitit 1986 ose dreqin e di se në cilin vit”, i tha ai vëllait të tij në një telefonatë në janar.
Detyra e tij ishte të synonte, por koordinatat e ushtrisë ruse ishin aq të lëmuara sa ushtarët përfunduan duke vrarë njëri-tjetrin.
Profesori tha se komandanti i tij i udhëzoi ata të mos vrisnin civilë, por kush ishte një civil dhe kush ishte një luftëtar? Edhe një fëmijë mund të mbante një granatë, i tha ai vëllait të tij. Ku u ulën mortajat që hodhi? Kishte vrarë fëmijë?
Më e keqja ishte kur ai ishte jashtë me djem të rinj në njësinë e tij. Kishte vetëm një rrip pylli mes tyre dhe ukrainasve.
“Kam imagjinuar se atje, në anën tjetër, mund të kishte të rinj si ne. Dhe ata kanë gjithë jetën e tyre përpara”, tha ai për AP në qershor, teksa shtoi se “eshtrat, lotët – të gjithë ata janë njësoj, si ne”.
Profesori i tha vetes se nuk kishte në të vërtetë një zgjedhje: Ose të gjuaj me mortaja ose të përballet me akuza penale dhe të përfundojë në një gropë ose në burg.
“Nëse nuk të pëlqen diçka, nëse refuzon të bësh diçka, konsiderohesh refuzues”, i tha ai AP-se.
“Dmth, ju jeni “500” menjëherë. … Kështu që ne duhej të ndiqnim urdhrat. Nëse donim apo jo”, raporton AP.
