Nga Radomir Dimiq
Është e pabesueshme dhe thjesht e sëmurë se sa patologjikisht janë të fiksuar dhe të kompleksuar autoritetet në Serbi nga kryeministri i Kosovës, Albin Kurti. E dija që për Aleksandër Vuçiqin, Kurti ishte bërë makthi më i madh, por nuk e dija se ky njeri ia kishte rrëmbyer mendjen edhe Ana Bërnabiqit, kryetares së Kuvendit të Serbisë, saqë Albini i shfaqet në çdo moment, sa herë që flitet për Kosovën, duke i ardhur vazhdimisht dhe në mënyrë paranojake para syve.
Pikërisht ajo, këto ditë, akuzoi përfaqësuesit e opozitës dhe mediat e UNITED GROUP se “pa turp e pa ndrojtje çdo ditë e amnistojnë” kryeministrin e Kosovës për zhvillimet në Veri të Kosovës.
Në vend që ta akuzojnë Vuçiqin për faktin se serbët nga Kosova janë tradhtuar dhe pritshmëritë e tyre janë zhgënjyer, të gjithë bashkëpunëtorët e tij, madje edhe Ana e tij, nisën një sulm të përgjithshëm, duke e akuzuar Kurtin për “dhunë” ndaj serbëve të Kosovës dhe ende pyesin, duke u shtirur sikur nuk dinë gjë, se kush i largoi serbët nga policia dhe institucionet e tjera.
Nuk ishte Kurti ai që u tha serbëve të largoheshin nga të gjitha institucionet dhe që u tha serbëve se nuk do t’i ndjekë më si lepuj, por ishte udhëheqësi i tyre, Aleksandar Vuçiq. Pra, nuk është kështu, zonja Bërnabiq, nuk janë opozita apo mediat e Sholakut, të cilat ju i quani aleatë të Kurtit, por personalisht presidenti juaj.
Çfarë krimesh të Albin Kurtit, çfarë tregimesh boshe, faji qëndron te politika juaj e rreme dhe pseudo-përkujdesëse ndaj serbëve të hutuar në Kosovë, të cilët janë bërë, në mënyrë mazokiste, vegla në duart tuaja.
Ju keni një shqetësim tjetër. Ju ka kapur paniku për shkak të kundërshtimit të shumicës së qytetarëve ndaj gërmimit të litiumit dhe sepse ka ardhur koha për zbatimin e marrëveshjes së Ohrit, kështu që, nën maskën e shqetësimit për serbët e Kosovës, sulmoni Albin Kurtin. Ashtu si gjithçka ka kaluar nën rrogoz, kështu do të ndodhë edhe me arsimin dhe shëndetësinë, vetëm se ende po kërkohet mënyra dhe momenti i duhur se kur ato do të bëhen pjesë e sistemit të Kosovës. A ka nevojë për një provë më të mirë se tërheqja e letrës për vijat e kuqe, dhe kjo pikërisht nga Ana Bërnabiqi, ndërsa ajo ishte kryeministre e qeverisë së Serbisë.
Kështu që, gjithçka që po bën tani Vuçiqi është thjesht një aktrim, një blof dhe një lojë e dëshpëruar me lloj-lloj ultimatume ndaj Kosovës, përkatësisht Kurtit, të cilat i bëri publike përmes mediave pas 72 orëve të përgatitjes dhe mendimit strategjik. Dhe këto janë kërkesa për të rikthyer gjithçka që është arritur në procesin e dialogut. Ai kërkoi zgjedhje lokale, kthimin e serbëve në polici dhe drejtësi dhe gjithçka tjetër, që e anuloi bashkë me Listën Serbe dhe kështu i tradhtoi serbët e Kosovës.
Për këtë arsye më duket ironike kërkesa për krijimin e drejtorisë rajonale për veriun, ku policët do të jenë serbë, si dhe kthimi i prokurorëve dhe gjyqtarëve në detyrat e tyre, si dhe largimi i policëve të Kosovës nga institucionet në Veriun e Kosovës.
Sigurisht që kjo është një tjetër shfaqje për serbët e Kosovës, ashtu si shpallja e pushtimit të një pjese të territorit ishte një marrëzi e pastër dhe kapitullimi i Aleksandër Vuçiqit. Ai e di mirë se asnjë ultimatum nuk do të kalojë tek Albini dhe se për këtë pyeten Kushtetuta dhe ligjet e Kosovës.
Më shumë duket se me këtë paketë të kundërt po luhet për të huajt, dhe jo për Prishtinën, e cila i ka refuzuar që në fillim dhe i ka konfirmuar, duke mos pranuar takimin trilateral në Bruksel pikërisht për shkak të kushtëzimit të agjendës me kërkesat e Serbisë që Kosova nuk i pranon.
E PRITSHME, APO JO?
