Nga Karderinis Isidoros
Zgjedhjet gjermane të 24 shtatorit 2017, për shkak të forcës së veçantë politike, financiare dhe historike të vendit, kanë qenë padyshim në qendër të interesit ndërkombëtar dhe evropian. Rezultatet e tyre u shënuan nga fitimi i Bashkimit të krishterë CDU / CSU të udhëhequr nga kancelarja Angela Merkel, madje me një përqindje më të ulët, -33%, ndërsa në zgjedhjet federale të vitit 2013 mori 41, 5% – tkurrja – 20, 5% nga 25.7% në vitin 2013 – nga Partia Social Demokratike (SPD) e Martin Schulz, por edhe nga hyrja në Parlamentin Federal të Partisë AfD, më e rrezikshmja ekstremiste Partisë në Evropë, për shkak të madhësisë së Gjermanisë dhe për ngjarjet dramatike historike që ndryshuan rrjedhën e shekullit të 20-të.
Gjermanët, – është më se e qartë – janë mirënjohës ndaj Kancelares Merkel për mirëqenien e tyre, standardin e tyre të lartë të jetesës krahasuar me atë të popujve të tjerë evropianë, për luftimin e papunësisë në mënyrë efektive (shkalla e papunësisë është në nivele historikisht të ulëta, vetëm 3.9% e fuqisë punëtore) dhe sigurisht për tepricat buxhetore. Pra, për të gjitha këto arsye, ata i dhanë asaj një mandat të katërt në Kancelari, diçka që arriti vetëm nga Konrad Adenauer, reformatori i Gjermanisë së pasluftës dhe Helmut Kohl, babai i ribashkimit të Gjermanisë.
Nga ana tjetër, fitorja e Kancelares Merkel dhe formimi i një qeverie me partnerë potencialë – çka mund të jenë – natyrisht nënkupton vazhdimin e politikës së masave shtrënguese ekstreme dhe zbatimit besnik të rregullave “të shenjta” të disiplinës buxhetore, pasi i shërben Gjermanisë në një mënyrë shumë të dukshme. Sidoqoftë, zbatimi i kësaj politike për vite me radhë, tashmë ka tendosur dhe mbivendosur vendet e Evropës Jugore dhe veçanërisht Greqinë dhe prandaj, përgjatë rrugës, do të çojë, me saktësi matematikore, të gjithë projektin evropian në një rrezik serioz të kolapsit.
Në të njëjtën kohë, përqindja historikisht e lartë – 12.6% e AfD-së ksenofobike dhe anti-imigrante, që për herë të parë ka arritur jo vetëm të hyjë në Bundestag por edhe të bëhet partia e tretë më e madhe në Gjermani si një e tërë shteti i dytë më i madh në shtetet federale lindore, është një ngulitje veçanërisht e errët e zgjedhjeve gjermane dhe rrit ndjeshëm populistët e krahut të djathtë dhe ekstremistët në të gjithë kontinentin. Është hera e parë pas Luftës së Dytë Botërore dhe rënies së regjimit nazist në vitin 1945 se një gjë e tillë ndodh, një fakt që pa dyshim përbën një moment historik negativ në historinë gjermane.
Në këtë pikë duhet theksuar se në zgjedhjet e shtatorit 2013, partia “Alternativa për Gjermaninë” (AfD), e cila u lind në të njëjtin vit nga reagimi i një pjese të gjermanëve kundër vendeve të Evropës Jugore, mori një 4.7% për qind e votave dhe nuk hynë në Parlament. Megjithatë, me hyrjen e saj të tanishme, anëtarët e të djathtës ekstreme dhe ksenofobike të AfD-së, për shumë njerëz që konsiderohen trashëgimtarë autentikë të nazistëve, janë të detyruar të ushtrojnë presion të fortë ndaj Kancelares Merkel për të ndryshuar fytyrën demokratike demokratike që ajo tregoi për imigracionin, terrorizmi dhe çështjet e sigurisë, për shembull politika e kufijve të hapur që rezultoi me hyrjen e shumë refugjatëve dhe emigrantëve në Gjermani në shtator të vitit 2015. Natyrisht, në realitet, kjo politikë nuk është e motivuar nga ndjenjat filantropike por bazohet në interesin e Gjermanisë, pasi çdo vit vendi ka nevojë për gjysmë milioni emigrantë për të vazhduar ekzistencën e saj si një fuqi ekonomike dhe për të mbështetur në mënyrë efektive sistemin e saj social.
Deklarata e bërë nga bashkëkryetari i partisë AfD Frauke Petry gjatë një fjalimi në Shtutgart, ku krahasoi një shoqëri që përfshinte migrantët në një “grumbull plehrash”, qasjen e saj në mbikëqyrjen e kufirit nga rojet gjermane që do të gjuajnë çdo refugjat ose emigrant duke u përpjekur të kalojë në mënyrë të paligjshme, por edhe deklaratën e bashkëkryesuesit tjetër të AfD Aleksandër Gauland disa ditë përpara vitit 2016 lidhur me lojtarin e madh gjerman gjerman-ganez të Bayernit dhe të Ekipit Kombëtar Gjerman të Futbollit Jerome Boateng, atë një lojtar i mirë, por ata nuk do ta dëshironin atë si fqinjin e tyre “- tregojnë në mënyrë të qartë se kjo parti ka trashëguar traditat e neveritshme të batalioneve të sulmit të Partisë Popullore Socialiste Gjermane të Punëtorëve të Adolf Hitlerit në dekadën e vitit 1930 , lidhur me garën ariane.
Cila është arsyeja, megjithatë, e rritjes së furishëm të këtij formimi racist politik i cili ndër të tjera dëshiron të ndryshojë qëndrimin e Gjermanisë në mënyrë që të ndalë manifestimin e pendimit për krimet e tmerrshme naziste? Definitivisht një shkak kyç është kriza e refugjatëve dhe migracionit e cila sot ka marrë përmasa gjigante dhe që tejkalon vendet evropiane dhe natyrisht Gjermaninë. Në këtë terren të flukseve të vazhdueshme të refugjatëve dhe migracionit, në vend të ndërtimit të botës demokratike dhe progresive të refugjatëve dhe politikës së imigracionit që tregojnë dhembshuri dhe solidaritet, luhatjet me erë të keqe të së keqes rriten dhe politikat jonjerëzore, fashiste dhe retorika e urrejtjes dalin triumfuese kundër personave të përndjekur dhe të pafat që ikën nga shtëpitë e tyre nën rrethanat më tragjike që kërkojnë dritë larg errësirës së tmerrshme, vdekjeprurëse të luftës dhe varfërisë së skajshme, dhe shpresën për një të ardhme më të mirë dhe më paqësore.
Për më tepër, një arsye tjetër e rëndësishme për ngritjen e shpejtë të AfD-së ekstremist të djathtë është përdorimi i plotë – nga zyrtarët e këtij formimi politik – të incidenteve terroriste islamike dhe ngjarjet kriminale që i lidhin ata me fluksin e refugjatëve dhe emigrantëve nga islamikët vende. Kështu, gjatë periudhës së zgjedhjeve, ata nuk dështuan të kujtojnë masakrën në tregun e Krishtlindjeve në Berlin dhe sulmet seksuale ndaj grave të reja gjermane nga emigrantët arabë në Vitin e Ri 2016 në Këln.
Së fundi, fara e pikëpamjeve ekstreme dhe ksenofobike është shumë më e mirë e inkubuar si “veza e gjarprit” e ri në shoqëritë e begatshme të Veriut që ndihen të kërcënuar nga “njerëzit e varfër” të Jugut, të cilëve u janë dhënë stereotipa të ndryshme negative – dhe natyrisht, nga refugjatët dhe emigrantët.
Në përfundim, gjurmët e zgjedhjeve gjermane janë të panjohura për të dy vendet e varfëra të Europës Jugore, pasi politika gjermane e kursimit nuk do të ndryshojë as pak dhe për qytetarët demokratikë të Gjermanisë dhe të gjithë Europës të cilët e shohin me tmerr sulmimin e tërbuar të subjekteve politike fashiste, raciste dhe ksenofobike.
Curriculum vitae
Isidoros Karderinis ka lindur në Athinë në vitin 1967. Ai është romancier, poet dhe kolumnist. Ka studiuar ekonomi dhe ka kryer studime pasuniversitare në ekonominë e turizmit. Artikujt e tij janë ripublikuar në gazeta, revista dhe faqe në mbarë botën. Poezitë e tij janë përkthyer në anglisht, frëngjisht dhe spanjisht dhe botohen në revista letrare dhe në seksionet letrare të gazetave. Ai ka botuar shtatë libra poezi dhe dy romane. Romanet e tij dhe tre nga librat e tij poetik janë botuar në SHBA dhe Britani të Madhe./infosot.com/