Për gjermanët, autostradat e tyre në të cilat ata ngasin BMW, Mercedes dhe Audi, shumë më tepër se 130 kilometrat e rekomanduara në orë, janë një simbol i lirisë.
Me disa përjashtime, siç është Ishulli i Njeriut (një ishull i vetëqeverisur i Britanisë së Madhe, i vendosur në zemër të ishujve britanikë), një komb i dashuruar me vetura është i vetmi që mund të përballojë një praktikë të tillë.
Në kohë më të errëta, diktatori nazist Adolf Hitleri punoi intensivisht për të krijuar një rrjet rrugësh me shumë korsi, të cilat në vitet e pasluftës kontribuuan në suksesin ekonomik të vendit. Paraardhësi i autostradës së sotme në Gjermani e ka origjinën në republikën e pas luftës Weimar në vitin 1932 dhe lidhi Këln dhe Bonin. Rruga ende ekziston dhe është pjesë e autostradës 555.
Disa kohë më vonë, Hitleri porositi Fritz Todt për ndërtimin e rrugëve gjermane. Todt ishte prapa një programi për krijimin e vendeve të punës që, sipas propagandës naziste, ndihmoi në zhdukjen e papunësisë në Gjermani. Punëtorët e autostradave jetonin në kampe pune pranë vendit të ndërtimit, por jo vullnetarisht – ata do të rekrutoheshin nga shërbimi i punës i Reich – dhe kështu u fshinë nga regjistri i papunësisë.
“Për shkak të numrit të madh të punëtorëve të nevojshëm gjatë luftës, nuk kishte mjaft njerëz për të ndërtuar autostradën, gjë që çoi në një nevojë në rritje për punë të detyruar”, konfirmon Alice Etropolszky, një eksperte e trafikut në Berlin.
Deri në vitin 1942, kishin përfunduar vetëm 3,800 km nga autostrada e planifikuar 12,430 km. Pas luftës, shumica e rrugëve në Gjermaninë Perëndimore u rindërtuan dhe u hartua një program zgjerimi që filloi në vitet 1950.
Bundesautobahn sot ka deri në 13,000 kilometra autostradë, duke e bërë atë një nga sistemet më të gjata dhe më të dendura rrugore në botë. Shumica e pjesëve kanë dy, tre ose edhe katër korsi në secilin drejtim, si dhe një korsi shtesë emergjence.
Emrat e restoranteve, kafeneve dhe klubeve në të gjithë Evropën mbajnë gjithashtu emrin gjerman për autostradën.
Përveç një historie romantike të lirisë, Gjermania do të zvogëlonte shumë emetimet e larta të CO2 duke vendosur kufizime në rrugë, dhe numri i njerëzve që linin jetën e tyre në rrugë për shkak të shpejtësive të larta do të ulej ndjeshëm.
Kufizimet e shpejtësisë në autostrada për udhëheqësit e trafikut duken “jashtë diskutimit”, por nismat politike për sjellje më të përgjegjshme ende po zhvillohen.
Ndërhyrje të tilla në “lirinë e kombit” provokojnë zemërimin e të dy drejtuesve të sindikatës dhe shoferëve të zemëruar që përjetojnë emocionalisht idenë e ndalimeve.
Një kufizim i shpejtësisë në autostradë prej 120 kilometra në orë do të përbënte një të pestën e vonesës së Gjermanisë ndaj objektivit të vitit 2020 të vendosur në sektorin e transportit, thonë ekspertët e mjedisit.
