“Kemi luajtur në rrugë pa frikë, dhe kishim shumë pak: disa gurë, një copë litar – ndoshta edhe ndonjë kanaçe bosh! Dhe ishim të lumtur brenda, nuk kishte rëndësi pasuria”.

Fjalë që duket se janë marrë nga një roman nga kush e di sa vite më parë, por nëse mendojmë, ishte jeta deri disa dekada më parë, për shumë prej nesh.

Jo në disa periferi të izoluara, siç ndoshta, edhe sot disa lajme na sjellin para syve, por në fëmijërinë e shumë prej nesh, ndoshta më mirë të themi: të gjithëve.

Bërja e krahasimeve mund të duket të jetë një ushtrim i thjeshtë nostalgjie, ndërsa nëse u thuhet fëmijëve dhe nipërve tanë, mund t’i bëjë ata të hapin sytë për një kohë të varfër në gjëra materiale, por të pasur me imagjinatë.