Për herë të parë, kanë qenë anëtarët e fisit Inuit, që jetojnë në vendet e ftohta, ata që kanë përdorur syzet, por atëherë jo për t’u mbrojtur nga dielli, por nga shkëlqimi verbues i dëborës dhe akullit.
Ato nuk ishin me lente, por disa korniza prej druri ose kocka kafshësh, me një çarë të vogël në qendër, të e cilat u lejonin njerëzve që të kishin një pamje të kufizuar, por shmangte verbimin nga shkëlqimi i dëborës.